ΘΕΟΦΙΛΟΣ: Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ

Θεόφιλος Χατζημιχάλης ή απλά Θεόφιλος.

Και θα πρόσθετα εγώ ο ταπεινός, ο φτωχός, ο πλάνητας ζωγράφος.

Ο ζωγράφος της Ελλάδας.

Εν τέλει, ο ζωγράφος της ψυχής μας.

Θεόφιλος

Ο ζωγράφος του ξύλου, της πέτρας, του τοίχου, του οποιουδήποτε αντικειμένου.

Ζωγράφισε σπίτια, ταβέρνες, μαγειρεία για ένα πιάτο φαγητό.

Ζωγράφισε οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια του.

Διαβάστε για τον Θεόφιλο.

Δείτε τις ζωγραφιές του.

Ταξιδέψτε με αυτές.

Υπήρξε φτωχός, περιπλανώμενος, άγνωστος, συχνά περιπαιζόμενος,…

Μα ήταν και είναι μεγάλος!!!!

Αναγνωρίστηκε όταν πια έφυγε για να ζωγραφίσει τους ουρανούς.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Γεννήθηκε στη Βαρειά της Λέσβου κάπου μεταξύ 1867 και 1870.
Πέθανε το 1934

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΟΛΥΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΣ

Απαράμιλλη σκηνική παρουσία.

Φυσική κομψότητα και ευγένεια.

Ήθος και αξιοπρέπεια.

Και πριν από όλα φωνή.

Φωνή και ταλέντο.

Στοιχεία που τον κάνουν ξεχωριστό, σπουδαίο αλλά και αγαπημένο.

Στοιχεία που τον έκαναν πολυβραβευμένο.

Εντός και εκτός συνόρων.

Πρόχειρα αναφέρω.

ΕΝΤΟΣ ΣΥΝΟΡΩΝ

Μετά από επιλογή των ειδικών επιτροπών της ΕΡΤ μετείχε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης.

Και με αυτές τις συμμετοχές του  κέρδισε:

• Επτά[7] Βραβεία ερμηνείας!!!!
• Τρία[3] Γ’ Βραβεία, και το
• Α’ Βραβείο το 1971.

ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΟΡΩΝ

 

• Φεστιβάλ Τραγουδιού Βαρκελώνης Γ’ Βραβείο
• Φεστιβάλ Τραγουδιού Σόφιας Β’ Βραβείο
• Φεστιβάλ Τραγουδιού Πράγας  Βραβείο Ερμηνείας
• Φεστιβάλ Τραγουδιού Πράγας  Βραβείο Κομψότητας

Ο Γιάννης Πετρόπουλος έχει γράψει στις αναμνήσεις μας και στις καρδιές μας. Και από εκεί δεν μπορεί κανείς να τον βγάλει.

 

Διαβάστε για τον Γιάννη Πετρόπουλο

http://www.giannispetropoulos.gr/bio.php

Ακούστε, απολαύστε Γιάννη Πετρόπουλο.

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

[Νίκου Ιγνατιάδη]

https://youtu.be/RNJ2XEabbYM

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΝΤΑΣ ΕΦΥΓΕ ΝΩΡΙΣ

Αλέκος Πάντας… Μια φωνή μέσα από τον χρόνο.

Μια φωνή μέσα από τους δρόμους της μουσικής.

Μια ωραία φωνή που σίγησε νωρίς.

Πολύ νωρίς.

Στη μνήμη του, στη θύμησή του και τιμώντας τον, 

ένα μόνο τραγούδι.

Ένα χαρακτηριστικό τραγούδι.

Μια μεγάλη του ερμηνευτική επιτυχία.

ΘΑ ΚΛΕΨΩ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ

Β’ ΒΡΑΒΕΙΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗΣ 1960

Μουσική:Μίμης Πλέσσας  - Στίχοι: Κώστας Πρετεντέρης

Θα κλέψω τα τριαντάφυλλα

απ΄ την τριανταφυλλιά σου,

να δω τι θάχεις αύριο

να βάλεις στα μαλλιά σου.

Θαρθώ τη νύχτα, που γλυκοκοιμάσαι

και θ’ ανεβώ σιγανά-σιγανά όλα τα σκαλιά

Κι από την γλάστρα, να μου το θυμάσαι,

θα κλέψω την πονηρή, την μικρή την τριανταφυλλιά.

Θα κλέψω τα τριαντάφυλλα

που τόσο σ’ ομορφαίνουν,

γιατί όσο εκείνα ανθίζουνε

καρδούλες θα μαραίνουν.

 ΘΑ ΚΛΕΨΩ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ακούστε επιτυχίες με την φωνή του αξέχαστου Αλέκου Πάντα.

Διαβάστε για αυτόν τον εξαιρετικό Έλληνα τραγουδιστή. Του αξίζει.

Ο Αλέκος Πάντας γεννήθηκε το 1925 και πέθανε το 1977

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ, ΗΡΘΕ!!!!

Ένα κλικ της μνήμης και να το αποτέλεσμα…

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ

Ένα απόγευμα στη Δημητσάνα, πιτσιρικάς, να περιμένεις με την φοβερή ανυπομονησία του παιδιού να φτάσει το λεωφορείο της γραμμής για να ορμίσεις βιαστικός στο τοπικό "πρακτορείο εφημερίδων Αθηναϊκού Τύπου" του αξέχαστου πράκτορα Βασίλη Τούντα.

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ

ΧΡ.ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ

Δυο δραχμές στον πάγκο και η ίδια φράση.

"Μπάρμπα Βασίλη, ήρθε ο μικρός Ήρωας;"

"Ναι παιδί μου, ήρθε."

Είχε έρθει με το λεωφορείο της γραμμής για να ξεσηκώσει, να πυρπολήσει την παιδική μας φαντασία.

"Ναι παιδί μου, ήρθε."

Οι ήρωες των παιδικών μας χρόνων κρατούσαν πάντα τον λόγο τους και ερχόντουσαν στην μέρα τους και την ώρα τους.

ΧΡ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ

Κι ο Γιώργος Θαλάσσης, ο μικρός ήρωας των ονείρων μας, ήταν συνεπής στο βδομαδιάτικο ραντεβού μας, ανεξάρτητα αν τις προηγούμενες μέρες έδινε τις φοβερές μάχες του ενάντια στον εχθρό. Τον Γερμανό κατακτητή.

Ο Γιώργος Θαλάσσης, το θρυλικό Παιδί-Φάντασμα, υπάρχει…

Στις αναμνήσεις μας…Στις καρδιές μας…Ίσως και στα όνειρά μας…

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΝΤΡΕΑΣ ΜΠΑΡΚΟΥΛΗΣ:ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟΣ

«Κορίτσια, ο Μπάρκουλης!!!!»

Μια φωνή πανηγυρική, μια κραυγή ενθουσιασμού, ένας αλαλαγμός έκπληξης, μια ιαχή θριάμβου που έσκιζε τον αέρα και συντάρασσε τις εφηβικές καρδιές.

Κι ολόκληρο σχολείο έτρεχε σαν ασυγκράτητη θάλασσα να τον ακουμπήσει, να τον αγκαλιάσει, να του «κλέψει» ένα βλέμμα…ένα χαμόγελο.

«Κορίτσια, ο Μπάρκουλης!!!!»

Ο λατρεμένος, το είδωλο, ο θεός, ο πρωταγωνιστής του κινηματογράφου και των κοριτσίστικων ονείρων.

Χρυσή δεκαετία του ’60.

Χρυσές ελπίδες.

Χρυσά όνειρα.

Όταν ο κόσμος όλος φάνταζε μια δρασκελιά.

«Κορίτσια, ο Μπάρκουλης!!!!»

Ποτέ άλλοτε και κανείς άλλος δεν λατρεύτηκε από τα κορίτσια όσο ο Αντρέας Μπάρκουλης.

Ταλαντούχος, χαρισματικός,  αρσενικός.

Άφησε τα ίχνη του στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου και στις καρδιές των κοριτσιών.

Αντρέα, παλιέ φίλε, να είσαι καλά!

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Υ.Γ. Και κάτι που αισθάνομαι την ανάγκη να τονίσω και να σημειώσω. Ο ΑΝΤΡΕΑΣ ΜΠΑΡΚΟΥΛΗΣ, αυτό το απόλυτο είδωλο ποτέ στη ζωή του δεν θέλησε να...εξαργυρώσει και να εκμεταλλευτεί την απίστευτη λατρεία που του είχαν. Με άλλα λόγια ποτέ δεν πουλήθηκε σε πολύφερνες νύμφες. Πάντα ελεύθερος, πάντα ανεξάρτητος, πάντα απροσκύνητος. Για αυτό έχει και την μεγάλη μας εκτίμηση. Ο Αντρέας Μπάρκουλης ποτέ δεν υπήρξε ανθρωπάκι.

=====================================================================


ΠΙΚΡΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ- 23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016


Μόνο λύπη...κι ένα δάκρυ ψυχής...

Για τον Αντρέα...

Για την εποχή...

Για κάποιες χαμένες ελπίδες...

Μπορεί και αγάπες...

ΜΑΝΤΑΛΕΝΑ: ΤΟ ΑΗΔΟΝΙ ΤΟΥ ΖΑΜΠΕΤΑ

"Άκου τ' αηδόνια...."
Θυμάμαι την Μανταλένα...
Την θυμάμαι πάντα δίπλα στον μοναδικό Γιώργο Ζαμπέτα.
Θυμάμαι το χαμόγελό της, την δροσιά της, την καλοσύνη της. 
Μα θυμάμαι κι αυτή την θαυμάσια φωνή της.
Αυτή την χαρακτηριστική φωνή να τραγουδά "Άκου τ' αηδόνια..."
"Ενα αηδόνι-του μέντορά της Γιώργου Ζαμπέτα- να τραγουδά για τα αηδόνια.

Η Κατερίνα-το όνομά της-η Μανταλένα-το Μανταλενάκι, όπως την έλεγε ο Γιώργος-υπήρξε ένα αηδόνι σκαρφαλωμένο επάνω στο πεντάγραμμο του ελληνικού τραγουδιού... 
 Ένα γλυκό αηδόνι που έφυγε νωρίς...
Θα την θυμάμαι πάντα,
Όπως θυμάμαι μια πικρή μέρα που μου τηλεφώνησε ο Θόδωρος-ο Θόδωρος Κυριακούδης, ο υπέροχος και αφοσιωμένος άντρας της-για να μου πεί το πικρό και ανεπάντεχο νέο.
"Χρήστο, αδελφέ. έφυγε η Κατερίνα μας...."
Έφυγε ξαφνικά, άτυχα και άδικα.
Μα έχει μείνει στις καρδιές μας και στη μνήμη μας

"Άκου τ' αηδόνια..." Σε ακούμε αγαπημένη φίλη...Σε ακούμε συχνά...Και μας λείπεις...

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΚΟΥ Τ' ΑΗΔΟΝΙΑ [Γιώργου Ζαμπέτα-Χαρ. Βασιλειάδη] ===============================================


Η Κατερίνα Μπότση, η Μανταλένα του τραγουδιού γεννήθηκε στα Γιαννιτσά το 1947. Σίγησε στην Αθήνα το 1988....

ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΡΟΥΣΗΣ: ΜΕΛΩΔΙΚΟΣ

ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΠΑΡΟΥΣΗ…

Με τον Σταύρο Παρούση αυτόν τον γλυκύτατο και εξαιρετικό τραγουδιστή, είχαμε να μιλήσουμε κάτι περισσότερο από χρόνο.

Σήμερα το πρωί του τηλεφώνησα.

Απάντησε μια κυρία.

Ξαφνιάστηκα. Αμέσως μετά σκέφτηκα πως θα είχε κατέβει στη θάλασσα.

Κολυμπάει όλο τον χρόνο.

«Καλημέρα. Μπορώ να μιλήσω με τον Σταύρο;»

Από την άλλη άκρη σιωπή. Προφανώς δεν με άκουσε. Και επανέλαβα.

«Μπορώ να μιλήσω με τον Σταύρο; Είναι εκεί;»

«Ποιος τον ζητεί;»

Είπα.

Και η απάντηση.

«Κύριε Αντωνόπουλε ο φίλος σας ο Σταύρος έχει πεθάνει….»

«Ορίστε;»

«Δυστυχώς, έχει πεθάνει, εδώ κι ένα χρόνο….»

«Εδώ κι ένα χρόνο!!!»

Και δεν μάθαμε τίποτα.

Και δεν ακούστηκε από τα πλυντήρια-έτσι έλεγε τις τηλεοράσεις ο αξέχαστος Γιώργος Ζαμπέτας-τίποτα.

Και δεν γράφτηκε τίποτα.

Και δεν ανακοινώθηκε από το «σεβαστό» Υπουργείο «Πολιτισμού» τίποτα.

Απολύτως τίποτα!!!!

Για αυτόν τον σεμνό, ταλαντούχο και τόσο μελωδικό τραγουδιστή.

Έφυγε αθόρυβα…Χωρίς ένα στερνό «αντίο»...

Κρίμα....

Κρίμα για μας....

ΧΡΗΣΤΟΣ  ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

 Ακούστε τον Σταύρο σε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του:


Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ

ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΑΣΤΑΜΑΤΗΣ: ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΜΑΣ

Ένα κλικ, έτσι ξαφνικά, σε μια φωνή…

Ένα κλικ, σε ένα πρόσωπο…

Ένα κλικ στον μελωδικό κι αξέχαστο Τάσο Παπασταμάτη.

Ακούστε….

Θυμηθείτε…

Ακούστε...

Θυμηθείτε...

Μπορεί και να θυμηθείτε κάποιες παλιές, "ξεχασμένες" αγάπες.

Κάποιους παλιούς πιθανόν και ανομολόγητους έρωτες...

Ποιος ξέρει...

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Strangers in the night

https://youtu.be/WkvXvj0YSUs

ΖΑΚ ΜΕΝΑΧΕΜ: 15429!!!!

Ο Ζακ Μεναχέμ δεν ήταν μια απλή καθημερινή περίπτωση ανθρώπου.

Ήταν ένας καλλιτέχνης που κατάφερε να γλιτώσει από την πιο εφιαλτική κόλαση.

Εκείνη των στρατοπέδων της φασιστικής Γερμανίας.

Τα κολαστήρια ψυχών.

Τα κρεματόρια ανθρώπινων όντων.

Για εκείνους τους φασίστες ο Ζακ Μεναχέμ δεν ήταν άνθρωπος.

Για αυτούς ποτέ δεν υπήρξε άνθρωπος.

Και βέβαια δεν θα έπρεπε να υπάρξει ούτε στο μέλλον…

Δεν ήταν άνθρωπος, με καρδιά, με συναισθήματα, με όνειρα, με οικογένεια.

Όχι δεν ήταν άνθρωπος.

Για εκείνους τους φασίστες  ήταν "υλικό".

Ήταν «προϊόν» προς κατανάλωση.

Και όπως όλα τα "υλικά", όπως όλα τα "προϊόντα" είχε και τον απαραίτητο κωδικό του. Την στάμπα του.

Ναι, εκεί. Στο μπράτσο. Ανεξίτηλα. Για όλη του την ζωή.

15429

Δεν θα ξεχάσω την συγκίνηση και το δάκρυ που προσπαθούσα να κρύψω όταν είδα, για πρώτη φορά, στο μπράτσο του τον κωδικό του «προϊόντος».

Δάκρυ για την θηριωδία την κτηνώδη συμπεριφορά των "πολιτισμένων ανθρώπων"...

Σκεφτόμουν τα τραγικά χρόνια που έζησε.

Σκεφτόμουν ένα δεκατριάχρονο αγόρι να συλλαμβάνεται από τα Ες Ες και να βασανίζεται στα υπόγεια του πόνου, της οδού Μέρλιν κι από εκεί να στέλνεται στα κολαστήρια, στα στρατόπεδα αιχμαλώτων.

Σκεφτόμουν ένα νεαρό αγόρι να περπατά από την Γερμανία, να περνάει από την Γιουγκοσλαβία και τελικά να φτάνει στην Ελλάδα…. Με τα πόδια!!!

Ο Ζακ Μεναχέμ ήταν ένας υπέροχος Άνθρωπος. Και ένας σπουδαίος καλλιτέχνης.

Ο Ζακ Μεναχέμ γλίτωσε από την κόλαση για να ζήσει, να μείνει κοντά μας και να κάνει την δική μας ζωή περισσότερο ενδιαφέρουσα, με περισσότερο ήθος και πολιτισμό.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Υ.Γ. Διαβάστε στο Διαδίκτυο για αυτόν τον σπουδαίο Άνθρωπο. Η ιστορία του κάτι θα σας αφήσει.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Ο ΣΩΤΗΡΑΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

Εκατομμύρια γυναικών, σε όλο τον πλανήτη, χρωστούν την ζωή τους σε έναν ταπεινό Έλληνα επιστήμονα.
Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον διάσημο Γεώργιο Παπανικολάου.(13 Μαΐου 1883 - 19 Φεβρουαρίου 1962)
Τον Άνθρωπο, τον Επιστήμονα, τον Έλληνα.
Εμείς δεν θα σας μιλήσουμε για αυτόν τον κορυφαίο.
Θα προτιμούσαμε να σας προτρέψουμε να διαβάσετε.
Το διαδίκτυο είναι γεμάτο από πληροφορίες.
Είμαστε βέβαιοι πως θα νιώσετε εθνική υπερηφάνεια.
Είμαστε βέβαιοι-αν είστε γυναίκες-πως θα νιώσετε μια βαθιά ευγνωμοσύνη για εκείνον που έσωσε και με την μοναδική του μέθοδο εξακολουθεί να σώζει εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον πλανήτη.
Σας παραθέτουμε μόνο μια σημείωση από την Βικιπαίδεια.
ΟΜΙΛΟΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ"

"Ο Γεώργιος Παπανικολάου ήταν διάσημος Έλληνας ιατρός, βιολόγος και ερευνητής. Ήταν πρωτοπόρος στην κυτταροπαθολογία, και για τον πρώιμο εντοπισμό του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Είναι περισσότερο γνωστός ως ο άνθρωπος που ανακάλυψε την πρωτοποριακή κυτταροδιαγνωστική μέθοδο, γνωστή ως Τεστ-Παπ^[1], που χάρισε ζωή στις γυναίκες όλου του κόσμου, όπως αναφέρει αναμνηστική πλάκα στο Ερευνητικό Καρκινολογικό Ινστιτούτο "Γ. Παπανικολάου".

Ο Έλληνας επιστήμονας εργάστηκε για μισό σχεδόν αιώνα στο Ιατρικό Κολέγιο του Πανεπιστημίου Κορνέλ στη Νέα Υόρκη. Στην πρωτοπορία της παγκόσμιας ιατρικής έρευνας και στις επάλξεις του διεθνούς αντικαρκινικού αγώνα, παρέμενε ένας σιωπηλός αγωνιστής του πνεύματος, επίμονος και ατάραχος, ακούραστος και ταπεινός, διατηρώντας άρρηκτους δεσμούς με την Ελλάδα. Τον ενδιέφερε η πολιτική, το πνεύμα και τα κοινωνικά ρεύματα και εκτιμούσε το εθνικό έργο του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή^[3].

Ο Γεώργιος Παπανικολάου προτάθηκε δύο φορές για το βραβείο Νόμπελ^[3] αλλά η επιτροπή αρνήθηκε την πρόταση, αφού δεν μπορούσε να βραβεύσει μία μέθοδο για θεραπεία, αλλά την ανακάλυψή της. Το λάθος της επιτροπής, φυσικά, σήμερα γίνεται εύκολα αντιληπτό: σύμφωνα με στατιστικές, μειώθηκαν κατά 70%, μετά την εφαρμογή του τεστ Παπανικολάου, τα κρούσματα θανάτου λόγω καρκίνου της μήτρας. Ωστόσο είναι θεμελιωτής της ειδικότητας της Κυτταρολογίας.^[3] Ο Παπανικολάου δεν πούλησε ποτέ την "πατέντα" της ανακάλυψης αυτής, αντιθέτως την προσέφερε, στην ανθρωπότητα ολόκληρη, αφιλοκερδώς^[9]."