ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ: ΓΥΜΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Στην εφηβεία μου, τότε που ταξίδευα με τα βιβλία της περίφημης Βιβλιοθήκης της Δημητσάνας, βρήκα ένα παλιό βιβλίο, ταλαιπωρημένο, με ποιήματα ξένων ποιητών τα οποία είχαν αποδοθεί στα ελληνικά.
Σε αυτή τη συλλογή ανακάλυψα ένα ποίημα του JUAN RAMON JIMENEZ (1881-1958) με απόδοση του Μέγιστου ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ.
Δεν θα σχολιάσω. Δεν διανοούμαι να σχολιάσω...Μόνο να σας το προσφέρω μπορώ...
Για μένα είναι συγκλονιστικό!!!!
Τίποτε άλλο.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΓΥΜΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Ωραία ανθρώπινη πηγή,
Σιντριβάνι χαράς ανάμεσα στα πράματα,
τρυφερό, γλυκό, καμπύλο νερό,
γυμνή γυναίκα·  μια μέρα
δε θα σε βλέπω πιά·
σου μέλλεται να μείνεις
δίχως τα σκοτεινά τούτα μάτια μου,
που συμπληρώνουν τα πανώρια σου κάλλη,
με την αχόρταγη πλησμονή της ματιάς τους.

(Kαλοκαίρια· πράσινες φυλλουριές,
νερά ανάμεσα στα λουλούδια·
χαρούμενα φεγγάρια απάνου απ’ το κορμί,
ζεστασιά κι’ αγάπη, γυμνή γυναίκα!)

Στέρεο σύνορο της ζωής,
τέλεια ήπειρος,
ξετελεμένη αρμονία, μοναδικέ σκοπέ,
σίγουρε ορισμέ της ομορφιάς,
γυμνή γυναίκα, μια μέρα
θα συντριβεί η γραμμή του κορμιού μου·
μου είναι γραφτό να σκορπίσω
στην απρόσωπη φύση· δεν θάμαι πια τίποτα για σένα,
ώ παγκόσμιο δέντρο με αμάραντα φύλλα,
ώ χειροπιαστή αιωνιότητα,
γυμνή γυναίκα!

JUAN RAMON JIMENEZ (1881-1958)

Απόδοση στα ελληνικά: ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ