Είναι οι στιγμές...Οι στιγμές που φτιάχνεις καφέ, ανάβεις ένα τσιγάρο και ταξιδεύεις...
Κι εκεί, ξαφνικά, ένα κλικ στη μνήμη, και...
Και μια φωτογραφία της μνήμης, μπορεί και της νοσταλγίας-εξαρτάται- έρχεται μπροστά σου...
Μια φωτογραφία... Ένα πρόσωπο...Μπορεί και μια ιστορία...
Σήμερα, ένας χαρισματικός καλλιτέχνης.

Μας συνάντησε...Μας ενθουσίασε...Τον χειροκροτήσαμε...Τον αγαπήσαμε...
Μα εκείνος έφυγε...Βιαστικά. Άξαφνα. Απρόσμενα. Ο αξέχαστος Βλάσης Μπονάτσος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ