«Συναντηθήκαμε»
στα χρόνια της εφηβείας μου, στη Δημητσάνα. Εκείνη σε ένα εξώφυλλο περιοδικού
κι εγώ αγναντεύοντας τον ανοιχτό ορίζοντα από το «μπαλκόνι» της ιστορικής
κωμόπολης…
Από τότε
«ξανασυναντηθήκαμε» πολλές φορές…
Στις σκοτεινές αίθουσες
των κινηματογράφων…
Εγώ στη θέση του θεατή κι εκείνη στην μεγάλη
οθόνη να πρωταγωνιστεί.
Στις ζεστές
αίθουσες των θεάτρων.
Εγώ και πάλι στη
θέση του θεατή κι εκείνη ζωντανή, ολοζώντανη, μπριόζα και ταλαντούχα, επάνω
στην φωτεινή σκηνή, λίγα μέτρα μακριά μου.
«Συναντηθήκαμε»
πολλές φορές… Μα δεν μιλήσαμε.
Τέλος
συναντηθήκαμε στο γραφείο μου στην ΕΡΤ2…
Τότε μιλήσαμε.
Και αποκαλύψαμε ο
ένας στον άλλο την αγάπη και την βαθιά εκτίμησή του προς τον άλλο.
Πρώτη εκείνη, μου
αποκάλυψε τις νυχτερινές ραδιοφωνικές «συναντήσεις» μας μέσα στο χρόνο.
Πως ήμουν η
αγαπημένη της φωνή στο ραδιόφωνο…
Δεύτερος εγώ, της
αποκάλυψα τις «συναντήσεις» μας μέσα στο χρόνο…
Στα περιοδικά,
στον κινηματογράφο, στο θέατρο.
Της αποκάλυψα πως
ήταν μια από τις πιο αγαπημένες μου ηθοποιούς.
Βλέπετε δεν ήξερα
μέχρι τότε πως με άκουγε φανατικά στο ραδιόφωνο…
Δεν ήξερε μέχρι
τότε πόσο θαύμαζα το εξαιρετικό ταλέντο της…
Βρεθήκαμε αρκετές
φορές στο ραδιόφωνο.
Μετά σιωπή.
Η Άννα
Μαντζουράνη, αυτό το ταλαντούχο πλάσμα είχε φύγει.
Οριστικά…
Αμετάκλητα…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Είχε γεννηθεί
στην Αθήνα το 1935
Είχε σπουδάσει
υποκριτική και τραγούδι.
Είχε βραβευτεί το
1981 με το βραβείο του Α΄ γυναικείου ρόλου στο
Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη.
Δέκα χρόνια μετά
έφυγε…
Στις 9 Ιανουαρίου
του 1991
