Αυτό που ακολουθεί είναι ένα σημείωμα από την έκδοση του εξαιρετικού
βιβλίου του Αντρέα Κουβελογιάννη «50 ΧΡΥΣΑ ΧΡΟΝΙΑ» που κυκλοφόρησε πριν μερικά
χρόνια.
Το θεωρώ ουσιαστικό και χαρακτηριστικό για αυτό και το παραθέτω.
Σε όλα όσα είδε, έζησε κι έγραψε από τη «χρυσή
δεκαετία» μέχρι σήμερα.
Όσα περιγράφονται στις ιστορίες μιας ζωής του
δημοσιογράφου δε θα είχαν ίσως, κανένα ενδιαφέρον για τους πολλούς, αν δεν
αφορούσαν μυθικές προσωπικότητες που χάραξαν ανεξίτηλα το όνομά τους στον
καλλιτεχνικό χώρο των περασμένων δεκαετιών.
Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου οι παλαιότεροι
θα θυμηθούν και θα αναπολήσουν - χάρη στα αποκλειστικά και, ίσως, χιουμοριστικά
πορτρέτα, όπως και στις σπάνιες κι αδημοσίευτες φωτογραφίες - μια εποχή που
έφυγε ανεπιστρεπτί.
Και οι νεότεροι θα μάθουν και ίσως ζηλέψουν μια Αθήνα
μικρότερη αλλά σαφώς ομορφότερη».
Ο Αντρέας
Κουβελογιάννης, δεν είναι ένας απλός δημοσιογράφος που έκανε καλά την δουλειά
του.
Ούτε ένας
καλός εκδότης.
Όχι. Σε καμιά
περίπτωση.
Γιατί ο
Αντρέας Κουβελογιάννης ήταν, για πολλές δεκαετίες, το άγρυπνο μάτι και η
ακούραστη πένα σε ότι αφορά τα ελληνικά καλλιτεχνικά δρώμενα.
Από την «χρυσή
δεκαετία» μέχρι σήμερα.
Είναι εκείνος
που πρόβαλε, που ανέδειξε και που στήριξε πολλούς, πάρα πολλούς, έλληνες
καλλιτέχνες.
Με τρόπο
έξυπνο, άοκνο και αποτελεσματικό.
Για τον λόγο
αυτό δημιούργησε την μοναδική εφημερίδα του, που έγραψε ιστορία, τις «ΑΘΗΝΑΪΚΕΣ
ΝΥΧΤΕΣ».
Οι Έλληνες καλλιτέχνες οφείλουν πολλά σε αυτόν τον πανταχού παρόντα δημοσιογράφο.
Πολλά.
Κι αναρωτιέμαι
αν το καταλαβαίνουν όλοι κι αν το αναγνωρίζουν.
Τα γραπτά του
αποτελούν πολύτιμο υλικό για τους ιστορικούς και τους μελετητές του μέλλοντος.
Ο μη
κερδοσκοπικός και μη επιχορηγούμενος «ΟΜΙΛΟΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ» θα
τιμήσει αυτόν τον σπουδαίο αλλά και μοναδικό στο είδος του Έλληνα Δημοσιογράφο
και Εκδότη.
Αλλά αυτά θα
τα πούμε εν καιρώ.
ΧΡΗΣΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
