Η Κατίνα Παξινού δεν κλείνεται μέσα στα στενά περιθώρια μιας θύμησης ή μιας
αναφοράς στο internet.
Ούτε καν στις σελίδες ενός βιβλίου. Μιας βιογραφίας.
Η μέγιστη Κατίνα Παξινού δεν προσδιορίζεται και δεν αποτιμάται με ένα
βραβείο.
Ακόμη κι αν αυτό είναι το Όσκαρ
.
Η Κατίνα Παξινού είναι πέρα από αυτά…
Είναι στη μνήμη και την ιστορία της παγκόσμιας υποκριτικής Τέχνης.
Για αυτό θα σταματήσω εδώ.
Εγώ σας έδωσα την αφορμή να θυμηθείτε.
Και να μελετήσετε για αυτή την θρυλική Μεγάλη Κατίνα Παξινού.
Και κάτι ακόμη. Το σκέφτηκα τώρα.
Αν πάτε ένα απόγευμα, την ώρα που ο ήλιος φεύγει πίσω από τα βουνά…
Αν πάτε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και κλείσετε τα μάτια σας. Μπορεί,
-που ξέρετε;- μπορεί και να ακούσετε την φωνή της να απλώνεται πάνω από τις
άδειες κερκίδες και κάτω από τον αρχαίο αργολικό ουρανό…
Τότε, είμαι σίγουρος, αυθόρμητα, θα ενώσετε το χειροκρότημά σας, με την ηχώ
του χειροκροτήματος των παλιών θεατών. Των θεατών περασμένων εποχών…
Ναι. Εκεί, μέσα στο Αρχαίο Θέατρο
της Επιδαύρου.
Αλλά, μπορεί και μέσα στην ψυχή σας.
ΧΡΗΣΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
